مقاله بررسي نقش كانال هاي پتاسيمي وابسته به ATP در تغييرات آستانه تشنجات كلونيك القا شده با پنتيلن تترازول در موش هاي سوري ديابتيك نوع که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۹ در فصلنامه علوم پزشكي دانشگاه آزاد اسلامي از صفحه ۲۲ تا ۲۸ منتشر شده است.
نام: بررسي نقش كانال هاي پتاسيمي وابسته به ATP در تغييرات آستانه تشنجات كلونيك القا شده با پنتيلن تترازول در موش هاي سوري ديابتيك نوع
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ديابت
مقاله آستانه تشنج
مقاله كانال هاي پتاسيمي حساس به ATP
مقاله گلي بن كلاميد
مقاله كروماكاليم
مقاله موش سوري
نویسنده(ها):
جناب آقای / سرکار خانم: شفارودي حامد
جناب آقای / سرکار خانم: هاشمي مهرداد
جناب آقای / سرکار خانم: دهپور احمدرضا
چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: اگرچه شواهدي وجود دارد كه ديابت حساسيت به تشنج را افزايش مي دهد، مكانيسم دقيق اين پديده مشخص نشده است. از سوي ديگر بسياري از مطالعات حاكي از دخالت كانال هاي پتاسيمي حساس بهATP (KATP) در تنظيم آستانه تشنج مي باشند. بنابراين، اين مطالعه با هدف بررسي اثر ديابت بر آستانه تشنج كلونيك القا شده با پنتيلن تترازول در موش هاي سوري و بررسي نقش احتمالي كانال هاي KATP در اين اثر انجام شد.
روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، موش هاي سوري به وسيله تزريق داروي استرپتوزوسين ديابتيك گرديدند و آستانه تشنج القا شده با پنتيلن تترازول در آنها در زمان هاي ۳ روز، ۱، ۲، ۴، ۶ و ۸ هفته بعد از القا ديابت در مقايسه با گروه شاهد غيرديابتيك ارزيابي شد. هر گروه شامل ۱۰ حيوان بود.
يافته ها: در مقايسه با گروه شاهد، آستانه تشنج بطور وابسته به زمان در حيوانات ديابتيك تغيير نمود، بطوري كه در هفته دوم بعد از القا ديابت به حداكثر خود رسيد و بعد از آن تا هفته ۸ بطور معني داري كاهش يافت. دوز غيرموثر گلي بن كلاميد (بلوك كننده KATP،۱mg/kg ، i.p.)، اما نه ۴-آمينوپيرپدين (بلوك كننده كانال پتاسيمي وابسته به ولتاژ،۱mg/kg ، i.p.)، باعث كاهش معني دار آستانه تشنج موش هاي ديابتيك ۲ هفته اي شد كه اين اثر با تجويز هم زمان كروماكاليم (۱۰ mg/kg، i.p.)، مهار شد. به علاوه، دوز غيرموثر كروماكاليم (۱۰mg/kg، i.p.) باعث افزايش معني دار آستانه تشنج در حيوانات ديابتيك ۸ هفته اي شد كه اين اثر با تجويز هم زمان گلي بن كلاميد (۱ mg/kg، i.p.)، ولي نه ۴-آمينوپيرپدين (۱ mg/kg، i.p.)، مهار شد.
نتيجه گيري: آستانه تشنج در ديابت بطور وابسته به زمان تغيير مي كند، به گونه اي كه در اوايل ديابت افزايش و متعاقب آن كاهش مي يابد. اين تغييرات ممكن است در اثر تغييرات فعاليت كانال هاي پتاسيمي KATP در طول ديابت باشد.
